Odkrywanie i budzenie wewnętrznej, bezwarunkowej radości
Napisałem już trochę o koncepcji wewnętrznej, bezwarunkowej radości.
Teraz pora na konkretną praktykę, która pomoże ją odkryć w sobie i zacząć rozbudzać.
Założenie jest takie, że bezwarunkowa, wewnętrzna radość zawsze jest w nas, dostępna gdy się do niej zwrócimy. Przeszkodą jest ego, uwarunkowania które na nas nakłada i wikła w problemy na poziomie umysłowym.
Umysł ogarnięty pragnieniami do czegoś czego nie mamy oraz niechęcią do czegoś co mamy jest niezrównoważony i niczym burzowa chmura przysłania wewnętrzne słońce.
A więc receptą na przebudzenie radości jest
- Uświadomienie sobie, że ta bezwarunkowa radość już jest w nas samych
- Nauczenie się jak luzować ograniczające więzy ego
Uświadamiane wewnętrznej, bezwarunkowej radości
Warto obserwować siebie i swoje doświadczenia. Kiedy odczuwamy radość, czy tylko w przypadku interakcji z konkretnymi obiektami zewnętrznymi - ludźmi, zwierzętami, roślinami, rzeczami? Gdy te obiekty znikają to czujemy smutek?
Może są inne sytuacje? Warto ich poszukać. Uświadomić je sobie w trakcie doświadczania, co wtedy się dzieje?
Dla mnie dość często zdarza się, że spacer daje radość. Nieważne gdzie idę, z kim, czy w jaką pogodę. Samo obcowanie ze Światem takim jakim się przejawia w z chwili na chwilę w zupełności wystarcza. Doświadczam go wtedy z zaciekawieniem, otwartością i akceptacją.
Zauważyłem, że radość się kończy gdy umysł podpowiada, że gdzieś indziej może być lepiej, że powinienem właśnie tam być. Tracę dostrojenie do chwili obecnej i pojawia się subtelne zniecierpliwienie, czar pryska.
A więc takie doświadczenia pokazują mi, że kluczowy jest stan świadomości. Dostrojenie do tu i teraz powoduje, że nasze wewnętrzne słońce grzeje w całej swej okazałości.
Takie doświadczenia warto pielęgnować. Są fundamentami wiary w moc wewnętrznej radości. Służą jako kotwica gdy zaczyna nadciągać burza.
Rozdmuchiwanie chmur złości i smutku
Zdarza się, że jest dołek energetyczny. Ja dziś to przeżyłem, jeden z większych na przestrzeni kilkunastu tygodni. Ale uzbrojony w wiedzę i praktykę, zacząłem robić to o czym teraz napiszę :)
Gdy tylko zauważam, że mój umysł traci równowagę zaczynam się wycofywać z działania - nie zawsze się to udaje. Tzn. kieruję uwagę do środka, raczej nie staram się pouczać, dawać rad, wchodzić w dyskusje - to jest trudne i niebezpieczne. Interakcja z innymi, gdy samemu ma się rozpalone ego zazwyczaj kończy się pożarem.
Wycofując się i kierując uwagę do wnętrza zaczynam obserwować doznania fizyczne i stan umysłu - jego treści. To pomaga zorientować się jakie skazy wypływają - do czego odczuwam niechęć i do czego mnie ciągnie - jakie mam pragnienia.
Na tyle na ile mogę sobie pozwolić obserwuję siebie. Daję uwagę temu wszystkiemu co się dzieje. Jest to szansa, żeby uświadomić sobie uwarunkowania umysłu. Same uświadomienie sobie jest już uzdrawiające, ponieważ często takie uwarunkowania mają moc tylko wtedy gdy działają z ukrycia. Opierają się na błędnym założeniu (że coś mi się należy, że ktoś powinien postępować w określony przez mój umysł sposób itp.). Uświadomienie sobie tego powoduję autokorektę. Można to zaobserwować poprzez pojawiającą się akceptację odnośnie tego co się dzieje na zewnątrz. Akceptację wynikającą ze zrozumienia - proszę nie mylić z biernością wynikającą z rezygnacji.
Taka obserwacją może być trudna gdy umysł nieźle się już rozhulał i widzimy wszystko w smoliście czarnych barwach. Wtedy można odwrócić uwagę od problemu i np praktykować medytację uważnego oddechu, położyć się i odpocząć nie myśląc o problemach. Ogólnie zrobić coś co nas trochę zdystansuje i zrelaksuje, a potem powoli z odświeżonym umysłem ponownie skonfrontować się z problemem.
Pobudzanie wewnętrznej radości
Warto też pobudzać nasz wewnętrzny, radosny ogień. W zasadzie warto to robić zawsze. Jedyny wyjątek to gdy czujemy się bardzo źle i nasz umysł jest mocno wzburzony. Wtedy warto najpierw zająć się przyjrzeniem się tym co wypłynęło na powierzchnię i spowodowało dysonans. Inaczej możliwe jest, że przykryjemy nasze smutki zewnętrzną radością.
Co pobudza wewnętrzną radość? Na mnie działa:
- Obcowanie z naturą - spacer po lesie, nad morzem, w górach, łąkach. Praca w ogrodzie.
- Poranne bieganie. Wysiłek fizyczny, który ogólnie relaksuje umysł i nie obciąża za mocno ciała.
- Pod koniec dnia (często trudnego) usypianie dzieci. Czytanie im, wspólne rozmowy. Leżenie obok w ciemności i ciszy, wsłuchując się w rytm oddechów.
- Gra na instrumencie, żonglowanie, jazda na deskorolce - tu w zasadzie aktywność nie ma większego znaczenia, bardziej chodzi o stan flow. Robienie czegoś na granicy umiejętności, pobudza entuzjazm i ochotę do działania.
- Uwielbiam pisać. Ten blog stał się moim miejscem na codzienne zrzuty umysłu. Dziś miałem ciężki dzień - brak satysfakcji z pracy - bo mogłem coś zrobić lepiej. Kłótnia z córką - bo mogła się inaczej zachowywać. Brak samoakceptacji - bo jak mogłem tak zaniżyć poziom świadomości.
Po tym wszystkim zrobiłem wiele z tego co tu napisałem, a teraz stawiam kropkę kończąc ten wpis.
Wewnętrzny ogień znowu płonie 🔥
Zauważyłem u siebie dość doskwierającą cechę umysłu, albo raczej zanieczyszczenie, jest nim zazdrość. Gdy widzę osobę, której dobrze się powodzi, na przykład ma drogi samochód to pojawia się we mnie zazdrość. Umysł ego czuje się gorsze i zaczyna snuć historie aby zmienić ten stan. Ta osoba jest bogata ale pewnie nie szczęśliwa, pewnie jest zniewolona przez pieniądze, nie ma czasu dla rodziny i jest zepsuta przez luksus w jakim pływa. To jest standardowa historia jaką często słyszę w swojej głow...
Im dłużej praktykuje medytację Vipassana tym bardziej staję się świadomy swojego ciała i umysłu. Ostatnio zaczynam coraz bardziej przyglądać się relacjom społecznym, a dokładniej to jak zbudowane są w moim umyśle i jak rzutują na zewnętrzny świat. Uświadomiłem sobie, że umysł wytworzył projekcje każdej relacji. Noszę w sobie wizerunek każdej osoby jaką znam. Opinie na jej temat i oceny. Na podstawie tych treści jestem uwarunkowany. Dopóki sobie ich w pełni nie uświadomię dopóty będę ich niewolni...
Cechą zrównoważonego umysłu jest wolność od niechęci i pragnień. Nie chodzi tyle co o niedoświadczanie tych emocji co nie uleganie im. Obserwowanie ze zrównoważonym umysłem czyli bez reagowania, bez lgnięcia czy uciekania. Żeby móc oczyszczać umysł i rozwijać zrównoważenie trzeba jeszcze posiadać odpowiedni poziom świadomości. Taki który pozwala zauważyć, że powstało jakieś pragnienie i niechęć, że umysł jest pod wpływem zanieczyszczenia. Kolejną sprawą jest zaakceptowanie takiej rzeczywistości...
Świadomie i uważnie rozwijam autentyczną ochotę by pomagać i wspierać inne osoby. Wykorzystuję wspaniałe sytuacje jakie daje mi życie rodzinne aby zauważać egoistyczne cechy umysłu, obserwować je z dystansem i podejmować lepsze decyzje. Działania, które są korzystne dla mnie i innych osób, których źródłem jest miłość, empatia i życzliwość. Szczera intencja i afirmacja by pomagać i wspierać inne osoby ukierunkowuje umysł na właściwe tory. W odpowiednich chwilach w ciągu dnia, pojawiają się korzy...
Rozwijam i pielęgnuję szczerość i uczciwość względem samego siebie i innych osób. Zauważam chwile gdy pojawia się utrwalony nawyk będący źródłem strachu, chciwości lub pragnienia i wzmacniający fałsz i iluzję w umyśle. Obserwuję te zjawisko z dystansem, nie ulegam mu. Pozostając uważnym pozwalam uwalniać się energii która buduje te niezdrowe uwarunkowanie. Jednocześnie jeśli widzę inną, lepszą możliwość, której źródłem jest Prawda to ją wybieram. To są często małe, subtelne doświadczenia. Zdarze...
Od jakiegoś już czasu obserwuję swoje wewnętrzne procesy. Zmiany jakie następują. Stany emocjonalne, które pojawiają się i przemijają jak chmury na niebie. Zauważyłem, że to co się we mnie dzieje nie zawsze związane jest z tym co doświadczam na zewnątrz. Skłoniło mnie to do refleksji nad źródłem poczucia szczęścia. Doszedłem do wniosku, że szczęście czy też radość można podzielić na dwa rodzaje: Radość uwarunkowanaŹródłem tej radości są obiekty, najczęściej na zewnątrz nas. Rzeczy, ludzie, zd...
Ostatnio nic nie pisałem. Nie miałem weny albo / i motywacji, żeby to robić. Chyba wpadłem w lekką monotonie i przytłoczyły mnie codzienne obowiązki. I tak wiele wcześniej praktykowanych zajęć zepchnąłem na margines. Została medytacja, zajawka do muzyki - ukulele i ostatnio taniec - zajebiste narzędzie do pracy z ciałem i ekspresji emocji. A więc nie jest ze mną jeszcze tak źle, w sumie to czuję się ze sobą całkiem dobrze... a nawet siebie lubię, a kto wie może nawet i kocham 🥰 Ale skoro jakiś c...
Cały czas poszukuję złotego Grala, czegoś co na da głębię i blask wszystkiemu czemu poświęcam swoją uwagę. W pewnym sensie już to znalazłem - jest tym medytacja Vipassana - zrozumienie po co tu jestem - na tej wspaniałej planecie i jak powinienem żyć. To wszystko fajnie działa na kursach - odosobnieniach medytacyjnych. Wtedy mam czas, żeby dużo medytować i przebywać w obecności. Zwłaszcza służenie na kursie niesie olbrzymią wartość. Właśnie wtedy jest okazja żeby na nowo podejść do czynności z k...
Niebawem jadę na kolejny kurs medytacji Vipassana. To będzie mój 4 kurs, na którym będę medytować. Byłem również na 2 kursach (10 i 8 dniowy), na których służyłem, czyli zajmowałem się pomocą w organizacji. Głównie było to gotowanie i sprzątanie. Mam już swój wypracowany i sprawdzony system. Dlatego z chęcią podzielę się swoją wiedzą, która może przydać się zarówno nowym adeptom jak i zaprawionym w boju Joginom Vipassany :) Przygotowanie do kursu Vipassany na płaszczyźnie intelektualnej i ment...
Zanieczyszczenia umysłu wg przekazu Vipassany to pragnienia i niechęci. Nie pozwalają one w pełni żyć w zgodzie z sobą. Przykłady:Chcemy jeść zdrowo, a poddajemy się pokusie jedzenia słodyczyChcemy wykorzystywać czas produktywnie, a wciągają nas media społecznościoweChcemy spędzać czas aktywnie, a przykleja się do nas kanapa ;) Po ostatnim kursie Vipassany przez dwa tygodnie usilnie integrowałem wypracowany poziom świadomości z życiem codzienny. Gdy w końcu zrozumiałem, że moje mocne zaangażo...
Chyba jedną z największych przeszkód podczas medytacji są myśli. Ich ilość, intensywność, kleistość. Podczas praktyki medytacji opartej na koncentracji, np na oddechu można łatwo zauważyć jak trudno zachować ciągłość uważności. Kilka świadomych oddechów i jakaś myśl zabiera nas w abstrakcyjną podróż. Jeżeli myśli są dla nas przeszkodą to można spróbować kilku technik:Nazywanie, etykietowanie myśli - gdy się jakaś pojawi i uświadomimy to sobie to nadajemy jej prostą etykietkę adekwatną do treści....
Właśnie w tej chwili kończę pracę. Już wcześniej zauważyłem, że ten moment wywołuje jakiś dziwny stan świadomości. Jestem podatny na zdenerwowanie, łatwo irytują mnie inni, często też jem wtedy w pośpiechu, nieświadomie. I często to się kończy przejedzeniem i zamułką. Czasem jestem po prostu zmęczony i potrzebuję krótkiej drzemki. Ale zauważyłem też, że mam zebranych w ciągu dnia sporo napięć w ciele. W umyśle sporo zbędnych procesów myślowych. Medytacja aż prosi się, żeby ją praktykować w takic...
Przez jakiś czas wypadłem ze swoich sprawdzonych, pozytywnych nawyków. Jednym z nich wieczorna praktyka wdzięczności wykonywana z dziećmi tuż przed zaśnięciem. Czasem nawyk staje się trochę automatyczny i gdy po dłuższej przerwie się do niego powróci to można doświadczyć powiewu świeżości. Tak też jest w moim przypadku świadomego praktykowania wdzięczności. Już zapomniałem jaką wielką, pozytywną moc ma ten nawyk. Umysł łatwo klei się do negatywnych rzeczy i jest niczym teflon na pozytywne wydar...
Medytację praktykuję już od prawie 10 lat, dość szybko zauważyłem jej pozytywne skutki, ale w ciągu ostatnich kilku lat wszystko nabiera tempa i mocy. Wyjazdy na kursy Vipassany są coraz owocniejsze. Z miesiąca na miesiąc sesje w domowym zaciszu dotykają co raz głębszych aspektów umysłu i ciała. I tak podczas zwyczajnych, regularnych medytacji w ciągu dnia pojawiają się małe wglądy. Zaczynam zauważać i rozumieć jak działam. Ostatnio zauważyłem, że gdy wstaję rano to często jestem zamroczony. Umy...
W ciągu ostatnich miesięcy z zaciekawieniem przyglądam się naprzemiennym falom niechęci i entuzjazmu jakich doświadczam w stosunku do pracy. Próbuję zrozumieć co właściwie mnie zniechęca by pracować i co mi daje energetyczną i autentyczną radość z pracy. Kluczowe w moim poszukiwaniu zrozumienia było samo zaakceptowanie faktu, że doświadczam niechęci do pracy i że jest to w porządku. W porządku jest mieć gorszy dzień, który skutkuje mniejszą produktywnością. Wraz z akceptacją idzie brak poczucia...
Już od dłuższego czas chodził mi po głowie pomysł, żeby zacząć się uwalniać od treści umysłowych. W skrócie chodzi mi o to, że jak pojawiają się jakieś myśli w głowie, opinie na temat kogoś lub czegoś to żeby nie trzymać tego w sobie tylko wyłonić to na światło dzienne. W spokojny i nieoceniający sposób, z pełną szczerością i akceptacją oznajmić co się we mnie wydarza. Dla przykładu - widzę, że moja życiowa 😍 partnerka zostawia brudne naczynia po śniadaniu. W głowie pojawiają się komentarze i oc...
O porannym pośpiechu już sporo pisałem. Ale nie pomogło to żebym się w 100% wyzbył jego. Głównym źródłem pośpiechu jest narzucenie sobie wyobrażeń. Kiedy mam się obudzić Co mam robić z rana Jak mają się zachowywać inni, jak mają odgrywać swoja rolę w moim wyobrażeniu Co ma się dziać w pracy Jak ma być pogoda ... Takie wyobrażenia zamykają rzeczywistość w określonych ramach. W projekcji w której coś się udaje, idzie po mojej myśli. Ale rzeczywistość nie powstaje na zawołanie... Gdy pojawiają si...
Jakiś czas temu zauważyłem, że uzależniłem się od śmieciowych informacji, sensacji z portali głównego nurtu. Kilka razy na dzień wchodziłem na jakiś popularny portal informacyjny i czytałem wiadomości z kraju i ze świata. Zauważyłem, że mi to nie służy i postanowiłem przerwać ten nawyk. Okazało się, że nie jest to takie proste. W chwilach słabości i nieświadomości ciało i umysł sam wyklikiwał adresy w przeglądarce. Postanowiłem nie forsować się i wytężać, ale przeanalizować ten nawyk i podejść d...
Napisałem już całkiem niezły artykuł poświęcony skazom umysłu. Czuję, że ta widza jest na tyle ważna, żeby jeszcze raz ten temat poruszyć i go sobie uporządkować. Skazy umysłu - Kilesa Są to zanieczyszczenia, które przysłaniają naturalną naturę umysłu, uruchamiają nawykowe działania często niezgodne z wyznawanymi wartościami. Wyróżniamy trzy podstawowe zanieczyszczenia: Lobha - pragnienie Dosa - niechęć, awersja Moha - ignorancja, niewiedza Aktualnie dzięki przeczytaniu książki Sama świadomość...
Zauważyłem, że umysł uruchomił swoje stare uwarunkowania. Zaczął skupiać się na tym czego nie akceptuje. Wpadłem w sprzężenie zwrotne niechęci i pragnień... brzmi poważnie 😬 Po raz kolejny otrzymałem okazję, żeby zweryfikować swoje sposoby na radzenie sobie z chmurami. Na urzeczywistnienie mocy wewnętrznej, bezwarunkowej radości 😁 Wyrzuciłem z siebie to co mnie obciąża. Zrobiłem mapowanie umysłu - wypisałem wszystkie ciężkie myśli jakie się pojawiają. Zauważyłem jakie odczucia pojawiają się w c...